Nu, na bijna een jaar bij papa en mama.

Goedenavond familie en vrienden,

Eindelijk weer een berichtje van ons.

Rayhen is al aardig ingeburgerd, spreekt al behoorlijk nederlands, maakt al mooie zinnen, verteld al hele verhalen, gaat de meeste dagen naar school. Hij zingt ook al behoorlijk mee, tellen kan hij al, dagen van de week ook, de klok leert hij ook steeds beter kennen, vooral 's avonds ( nog even opblijven.....)
Hij is erg leergierig, vraagt ook veel aan ons. Bijvoorbeeld als er een stuk vlees op het bord ligt; "mam, is dat van de koe?"

's Morgens als hij opstaat kijk hij eerst uit het raam of papa's auto er nog staat. Is die weg dan is hij niet te genieten. Hij wil zo graag met papa werken, dus dat belooft nog wat.....

Hij speelt al veel met groepsgenootjes en neefjes/nichtjes, ravotten, springen, rennen etc. overal wil hij aan meedoen, soms moet je hem temperen.
Spelen met lego (of liever bouwen) doet hij erg graag, bouwt zelf al vanaf tekening of gewoon fantasie.
Hij houd ook van gezelligheid, graag mensen om zich heen, dan vermaakt hij de hele boel.

Ons ventje is ook weleens ondeugend, zit ons weleens uit te dagen. Maar meestal is hij zo ontzettend lief, en genieten wij er met volle teugen van.

Ook als we een paar dagen weg zijn geniet hij met volle teugen. Er hoeft maar een trampoline of glijbaan in z'n gezichtsveld te komen of roetsch weg is hij. Ook aan de zee of strand is ie in z'n sas.

Er valt zoveel over hem te vertellen.
Ons leven is erg veranderd, maar zijn wel heel erg blij en dankbaar met deze situatie zo. Het geeft ons een doel, goede opvoeding en toekomst, om er ook voor hem te zijn.
En dit alles in afhankelijkheid van God.
Dat we alles uit Zijn hand mochten ontvangen.
Rest ons toch alleen maar dankbaarheid!